Javdanehha جاودانه ها تاريخ: 18 مهر 94
فريدون
مشيري در سي ام شهريور 1305 در تهران به دنيا آمد . اودرتهران به دبستان رفت و سال
هاي ابتدايي را در تهران گذراند و سپس
همراه خانواده اش به مشهدرفت . بعد ازچند سال مجددأ به تهران برگشت و در
دبيرستانهاي دارالفنون و اديب درس را ادامه داد . بعد از دبيرستان به دانشگاه رفت .او
با اينكه تمايلي به كار در ادارات دولتي نداشت . به استخدام وزارت پست و تلگراف در
آمد و اين كارتا 33 سال ادامه داشت.
مشيري
سرودن شعر را از نوجواني و تقريبأ از پانزده سالگي شروع كرد و اولين مجموعه شعرش
را با نام تشنه توفان در 28 سالگي به چاپ رساند ، خود او درباره این مجموعه
میگوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن
داشت، هم قافیه و هم معنا، در آن
زمان شاعراني مثل نادر نادرپور . هوشنگ ابتهاج
،سياوش كسرايي به همين سبك شعر مي گفتتند و همه آنها به شعر گذشته بي
اعتناء نبودند. فريدون مشيري به اشعار حافظ و سعدي و فردوسي تسلط خوبي داشت و در
شعرهايش به آنها تكيه ميكرد
مشيري
علاقه خاصي به موسيقي ايراني داشت وبا همين دلبستگي طي سالهاي 1350 الي 1375 عضويت
شوراي موسيقي و شعر راديو را پذيرفت.
مشيري
سال ها از بيماري رنج مي برد و در بامداد روز جمعه سوم آبان 1379 در سن 74 سالگي
در تهران درگذشت و از او دو فرزند به نام هاي بابك و بهار به يادگار مانده است .
از
اين شاعر معاصر دفترهاي شعر بسياري برجا مانده است كه يكي از شعرهاي به يادماندني
او كوچه است . جايي كه مي گويد :
بي تو
مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم
همه
تن چشم شدم خيره به دنبال توگشتم
شوق
ديدار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم
آن عاشق ديوانه كه بودم !
و يكي
از بهترين شعرهايش كه فراموش نخواهد شد
شعر گرگ درون مي باشد كه هم وزن و
هم قافيه و هم معنا دارد و هم بسيار زيبا و به ياد ماندني است .
شعر گرگ درون
گفت دانايي كه گرگي خيره سر هست پنهان در نهاد هر بشر
لاجرم جاري است پيكاري سترگ روز و شب ما بين اين انسان و گرگ
زور بازو چاره اين گرگ نيست صاحب انديشه داند چاره چيست
اي بسا زور آفرين مرد دلير هست در چنگال گرگ خود اسير
وي بسا انسان رنجور و پريش سخت پيچيده گلوي گرگ خويش
آنكه از گرگش خورد هر دم شكست گرچه انسان مي نمايد گرگ است
وانكه گرگش را در اندازد به خاك رفته رفته مي شود انسان پاك
آنكه با گرگش مدارا مي كند خلق و خوي گرگ پيدا مي كند
مردمان گر يكدگر را مي درند گرگ هاشان رهنما و رهبرند
اينكه انسان است اينسان دردمند گرگ ها فرمانروايي مي كنند
وان ستمكاران كه با هم محرمند گرگهاشان آشنايان همند
در جواني جان گرگت را بگير واي اگر اين گرگ گردد با تو پير
روز پيري گر كه باشي همچو شير ناتواني در مصاف گرگ پير
گرگ ها همراه و انسانها غريب با كه بايد گفت از اين حال عجيب؟
