پلاكاردي كه مهدي بياباني به گردنش آويخته
است ميگويد: اعتصاب غذا. او به اين ترتيب به قتل عام 52 نفر از دوستانش ، ـ اعضاي مجاهدين خلق ايران در صبح يكشنبه در كمپ
اشرف در شمال شرقي بغداد ـ واكنش نشان
ميدهد. در ژنو ، در ميدان ناسيون، فعالان
مجاهدين خلق بار ديگر چادرهايشان را بر پا كرده اند. 13 نفر از ميان آنها از روز
يكشنبه اعتصاب غذا را آغاز كردند و آنرا تا زماني كه دوستانشان در عراق محاصره و
تهديد شده اند، ادامه خواهند داد. براي مجاهدين خلق ايران، اين پنجمين قتل عام
عليه اعضايش در عراق است كه در انتظار اين هستند كه كميسيارياي عالي پناهندگان
براي آنها يك كشور ميزبان پيدا كند.
جواد احمدي، پزشك كمپ اشرف كه جزو 42
بازمانده اين قتل عام است در يك تماس
تلفني گفت: «نظاميان عراقي در حاليكه شليك ميكردند وارد كمپ شد. آنها بطور هدفمندي
با شليك گلوله به سر افراد آنها را كشته و زخمي كردند. در ميان قربانيان شماري زن
هستند. آنها حتي پرسنل بهداري را كشتند. آنها همچنين هفت نفر از جمله 6 زن را به
گروگان گرفتند». دوشنبه شب درست بعد از خروج هيات سازمان ملل، نظاميان عراقي بار
ديگر كمپ را محاصره كردند : «ما ميترسيم كه آنها دوباره حمله كنند . من پنج مجروح
با خودم دارم. ما اينكه آنها بدون حفاظت خارج شوند را رد ميكنيم»
دولت عراق مسئوليت اين فاجعه را به گردن
مجاهدين مي اندازد و ميگويد كه آنها پس از فرود آمدن يك خمپاره به نيروهاي عراقي
حمله كردند. سازمان ملل همچنين اين كشتار را محكوم كرده و از دولت عراق خواسته است
كه سريعا يك تحقيق انجام بدهد و امنيت 3100 عضو مجاهدين خلق را در دو كمپ تضمين
كند.
كمپ اشرف از بيست و پنج سال پيش شورشيان
مجاهدين خلق را در خود جاي داده بود.آنها
آنجا را به مقر مركزي خود تبديل كرده و در كنار صدام حسين عليه ايران مي
جنگيدند. بعد از اشغال عراق توسط آمريكا
در سال 2003، مجاهدين خلق سلاح شده و در كمپ محصورشده (تحت نظر) ماندند. موقعيت
افراد حفاظت شده بنا به كنوانسيونهاي ژنو به آنها داده شد. اما همانطوري كه
آمريكاييها كم كم عراق را ترك كردند مسائل
براي ساكنان اشرف تغيير كرد. زيرا دشمنان ديروز از اين پس دوست شدند: بغداد و
تهران، متحد، زندگي را بر مبارزان مجاهدين سخت كردند.
در پايان 2011 دولت نوري مالكي همانطور آنها او
را خطاب ميكنند از آنها خواست كه كمپ را ترك كنند. در نتيجه بسياري از آنها به كمپ ليبرتي منتقل
شدند. يك مقر سابق آمريكاييها در حاليكه كميسيارياي عالي پناهندگان تلاش ميكند كه
يك سرزمين پناهندگي براي آنها پيدا كند. اما حوادث امنيتي يكي پس از ديگري در
ليبرتي رخ داد جايي كه بنا به گفته رهبران مجاهدين خلق بيشتر يك «زندان - مرگ» ميباشد تا يك مكان استقرار. در 2013 خمپاره ها
در دو نوبت بر ليبرتي فرود آمدند و حداقل 10 كشته برجاي گذاشتند. قبل از يكشنبه ،
صد تن از مجاهدين در اشرف بودند. بهزاد نظيري عضو مجاهدين خلق ميگويد: «سازمان ملل
و دولت عراق هرگز به قولهايشان مبني بر تضميمن امنيت مجاهدين عمل نكردند. امروز ما
ميخواهيم كه ساكنان ليبرتي، كه آنها نيز يك اعتصاب غذا را شروع كردند، بتوانند به
اشرف بازگردند و اينكه كلاه آبيهاي سازمان ملل امنيت آنها را تامين كنند»
بعد از اينكه
سازمان مجاهدين مبارزه مسلحانه را ترك كرد و پذيرفت كه مبارزانش خلع سلاح شوند از
ليست سازمانهاي تروريستي اروپا در سال 2009 و ايالات متحده در 2012 خارج شد اما
اعضايش در عراق هيچ بهبودي در وضعيتشان را مشاهده نكردند بلكه برعكس. در حاليكه
عراق در خشونتهاي فرقه اي (مذهبي) فرو ميرود، شورشيان سابق ايراني نميتوانند روي
حمايت هيچ كس حساب كنند.
براي بهزاد
نظيري، بغداد ميخواهد از شرايط سياسي استفاده كرده در بي تفاوتي عمومي و از دست
مجاهدين سابق خلاص شود. در ژوئن 71 تن از مجاهدين در آلباني پذيرفته شدند. آلمان
قول داده كه 100 نفر را بپذيرد. هنوز 3100 نفر بودن آينده در عراق مانده اند.
