پائلو كازاكا: تبديل كشوري كوچك به نام الباني به يك مورد ويژه

Javdanehha      جاودانه ها

اگر ايالات متحده و سازمان ملل از پاسخ دادن به تعهدي كه ساليان پيش در رابطه با جغرافياي سياسي داده بودند، شانه خالي كنند، شما فكر ميكنيد چه كشوري بتواند به جاي آنها اين نقش را بازي كند؟آيا انتظار داريد اتحاديه اروپا و يا يكي از قدرتهاي اصلي آن، مانند آلمان و يا انگلستان به صورت يكجانبه در اين مورد دخالت كند؟ شايد هم فكر كردن به دخالت كشورهاي دمكراتيك ديگري مانند استراليا و يا كانادا دراين مورد واقعي تر باشد. آيا هيچوقت به ذهنتان آمده است، كه آن كشور،كشور آلباني باشد؟ اين فقط يك فرضيه كه بشود روي آن شك كرد، نيست. در تاريخ معاصر، اين يك مورد ويژه است،  كه  كشور كوچكي مانند آلباني در منطقه بالكان، در اين مورد پا پيش ميگذارد و كمك ميكند و به صورت نسبي  اين كمكش بسيار بزرگتر از آن كشورها و سازمانهايي است كه در بالا نام آنها را برديم .

بلافاصله بعد از  حمله آمريكا به عراق، اعضاي سازمان مجاهدين در كمپ اشرف كه خودشان قبلا آن را ساخته بودند، مستقر شدند. بعد از اتمام جنگ در عراق، اعضاي مجاهدين، به صورت داوطلبانه  خلع سلاح شدند و در ازاي اين عمل، آمريكا به تك تك اعضاي اين سازمان تضمين حفاظت و استاتوي كنوانسيون 4 ژنو را داد .
اين نكته بسيار مهم بود، زيرا جنگ نهايتا باعث به سر كار آوردن يك دولت شيعه طرفدار رژيم آخوندي ايران  شده  و اين به ميليشياهاي شيعه اجازه ميداد تا با همكاري دولت عراق دست به انجام عمليات و ايجاد مزاحمت بزنند. نهايتا اين باعث شد كه در سالهاي اخير 140 نفر از اعضاي سازمان مجاهدين خلق به دست مزدوران رژيم عراق كشته شوند. مسلما فقدان اين افراد، توسط تك تك هزاران   نفر از ساكنين كمپ اشرف احساس شد. كمي بعد از وقوع انقلاب اسلامي در ايران و بعد ازاينكه مجاهدين مقاومتشان را بر عليه رژيم آخوندي ايران شروع كردند ، بيش از صدهزار از فعالان مجاهدين در داخل و يا خارج ايران كشته شدند. اگر آمريكا به سادگي به قول حفاظت كه داده بود، عمل ميكرد، تعداد قربانيان اخير اين جنبش بسيار كمتر بود. به همين دليل، اعضاي مجاهدين كه در حال حاضر در عراق زندگي ميكنند، در معرض ثابت  حملات بيشتر قرار دارند. آنها هفت سال است كه با اين تهديدات و شرايط ظالمانه زندگي ميكنند، شرايطي كه به مثابه زندگي كردن در يك بازداشتگاه جمعي است . 

به همين دلايل بود، كه آمريكا و سازمان ملل بر اساس توافقي كه با سكنان كردند، تنها به نيمي از تعهدات ژئوپليتيك  خود عمل كرده و ساكنان را از كمپ اشرف به يك كمپ سابق نيروهاي آمريكايي در نزديكي فرودگاه بغداد انتقال دادند. در تئوري، اين انتقال به اين دليل بود، كه اين افراد بتوانند به سرعت به يك كشور دمكراتيك بروند و در آنجا پناهندگي سياسي بگيرند و به دوستانشان ملحق شوند و از آنجا با انجام يك مبارزه بين المللي بتوانند به رژيم ايران پايان دهند.  اما در عمل، اين انتقال، آنها را نسبت به حملات موشكي رژيم، آسيب پذيرتر ايران كرد. آخرين حمله در ماه اكتبر سال گذشته اتفاق افتاد، همچنين در اين محل آنها با محدوديتهاي جديدي از طرف دولت عراق، مانند فقدان تسهيلات آب، مشكلات فاضلاب،  دارو و درمان و خروج از كمپ  مواجه شدند. در ميان كليه كشورها هم، كشوري پيدا نشد تا به آنها پناه بدهد. تنها استثنا در اين مورد كشور آلباني بود . شايد با الهام گرفتن از پيشينيان خود، كه در جنگ جهاني دوم يهوديان را پناه دادند، رهبران آلباني، تعداد قابل توجهي از مجاهدين را پذيرفتند و اين در حالي است كه اين كشور نسبت به ساير كشورهايي كه به اين موضوع بي توجهي كردند، داراي امكانات كمتري است . تنها كسي كه مخالف انتقال به آلباني ميباشد، رژيم حاكم بر ايران است، كه ميخواهددشمنش يا تسليم گردد و يا اينكه آنها را كشتار كند. در همين رابطه، ملاها شروع به انجام يك كارزار شيطان سازي گسترده بر عليه اپوزسيون دمكراتيك خود كردند، اين كارزار شامل مطرح كردن انواع و اقسام اتهامات دروغين و بي اساس بود.

به عنوان يك اروپايي، من تجربيات بسياري در اين مورد دارم . من سر و كار زيادي با اعضاي مجاهدين در پاريس و بروكسل دارم . من در فاصله زماني سالهاي 2004 تا 2008 پنج بار به اشرف سفر كردم، در اين سفرها نمايندگان پارلمان اروپا نيز مرا  همراهي ميكردند، ما در اين مورد بسياري گزارشها و مقاله ها نوشته و تدوين كرديم، همچنين يك كتاب به نام "Invasion hiding Iraq" نوشته شد. به همين دليل من اطلاعات دست اولي در رابطه با اين دروغها و حقه بازيهاي رژيم ايران در رابطه با مخالفينشان دارم .  من نتيجه گيري ميكنم، كه كليه اين اتهامات بي اساس ميباشند. پذيرش اعضاي مجاهدين فقط توسط دولت فعلي آلباني صورت ميگيرد. پذيرفتن مجاهدين توسط دولت آلباني از سال 2013 صورت گرفت، يعني زماني كه اپوزسيون فعلي بر سر كار بود. اين برخورد انساني و اخلاقي مردم آلباني را ، به مثابه يك ملت، با اين موضوع نشان ميدهد. توجهات بسياري اخيرا در رابطه با وضعيت اين پناهندگان به وجود آمده است . حمايتهاي  گسترده اي از آنها در ميان پارلمانهاي كشورهاي اروپايي و پارلمان اروپا  ميشود. هفته گذشته، كميسيون روابط خارجي كنگره آمريكا با اجماع كامل قطعنامه اي را در حمايت از حفاظت و امنيت ساكنين كمپ ليبرتي تصويب كرد. اين اولين قطعنامه از اين نوع بود.

اين خصوصيت ويژه، بزرگي يك  كشور كوچك را ميرساند. 

كازكا مدير كل سازمان غير دولتي ARCHumankind,در بروكسل ميباشد. 

كازكا از سال 1999 تا 2009 عضو پارلمان اروپا بوده است قبل از آن وي عضو پارلمان پرتغال  بود. 

آقاي كازكا نويسنده چند كتاب در رابطه با ايران و خاورميانه بوده است .