Javdanehha جاودانه ها 05.03.2016
دكتر مصدق در بخشي از دفاعيات خود در سي‌وچهارمين
جلسه دادگاه مي‌گويد:
«موجوديت من و امثال من دربرابر
حيات و استقلال و عظمت و سرافرازي ميليونها ايراني و
نسل‌هاي متوالي اين ملت كوچك‌ترين ارزشي ندارد و از آن‌چه
برايم پيش آمد, هيچ تأسف ندارم و يقين دارم وظيفه تاريخي
خود را تا سرحد امكان انجام داده‌ام». ....».
سايت تابناك(رژيم) ۱۳/۱۲/۹۴:
« روزنامه شرق
نوشت: وصيت كرده بود كه در ابن‌بابويه در كنار شهداي سي‌ام تير دفن شود, محمدرضا
پهلوي بود كه رضايت نداد و به پسرش غلامحسين‌خان پيغام داد كه در همان قلعه‌اي كه
بود, دفن شود. همان قلعه‌اي كه خانه و زندانش بود و محل دفنش شد. سالها گذشت
ديگر شاهي در كار نبود, اما پيكر نخست‌وزير ايران و رهبر ملي‌شدن صنعت نفت در
احمدآباد به امانت ماند, در انتظار اذن و اجازه‌اي براي دفن در كنار ياران سي‌ام
تير. باز سالها گذشت؛ اين‌بار معلوم نيست چرا و بر اساس كدام سياست و مصلحت در
قلعه احمدآباد بسته شد؛ خانه‌اي كه در آن سالها به موزه تبديل شده بود. خانواده
دكتر مصدق, قلعه احمدآباد را متعلق به تمام ايرانيان مي‌دانند .... از زمان رياست
محمود احمدي‌نژاد بر دولت دهم, در قلعه احمدآباد بسته شد. مصدق در خاطراتش با
اشاره به تبعيد سياسي به احمدآباد مي‌نويسد: «دادگاه نظامي مرا به سه سال حبس مجرد
محكوم كرد كه در زندان لشكر۲ زرهي آن را تحمل كردم. روز ۱۲ مرداد ۱۳۳۵ كه مدت آن
خاتمه يافت بجاي اين‌كه آزاد شوم به احمدآباد تبعيد شدم و عده‌يي سرباز و گروهبان
مأمور حفاظت من شدند. اكنون كه سال ۱۳۳۹ خورشيدي تمام نشده مواظب من هستند و من
محبوسم و چون اجازه نمي‌دهند بدون اسكورت به خارج [قلعه] بروم در اين قلعه مانده‌ام
و با اين وضعيت مي‌سازم تا عمرم به‌سر آيد و از اين زندگي خلاصي يابم».
اكنون هم‌زمان با سالگرد مرگ دكتر مصدق, تعدادي از فعالان
ملي و ملي-مذهبي با انتشار نامه‌اي خواستار رفع ممانعت از ورود به آرامگاه دكتر
محمد مصدق شده‌اند. ....[در اين نامه آمده است: ] ... متأسفانه با رويكارآمدن
دولت نهم و دهم از برقراري اين سنت ممانعت شد, با وجود درخواست‌هاي مكرر از مراجع
قانوني هيچ‌گونه پاسخي دريافت نمي‌شد. با رويكارآمدن جناب آقاي روحاني, ...و
ارسال دو نامه در سال جاري بدين منظور, متأسفانه روش دولت نهم و دهم بر خلاف
انتظار ادامه يافت. .....
امروز قطعاً مهجورماندن ياد و آرامگاه مصدق به سود كسي
نيست. دكتر مصدق در بخشي از دفاعيات خود در سي‌وچهارمين جلسه دادگاه مي‌گويد: «موجوديت
من و امثال من دربرابر حيات و استقلال و عظمت و سرافرازي ميليونها ايراني و نسل‌هاي
متوالي اين ملت كوچك‌ترين ارزشي ندارد و از آن‌چه برايم پيش آمد, هيچ تأسف ندارم و
يقين دارم وظيفه تاريخي خود را تا سرحد امكان انجام داده‌ام». ....».
