تاریخ ایجاد
در 11 آبان 1392
نخست‌وزير
عراق در وسط يك تراژدي حقوق بشري كه آمريكا حاضر به تصديق آن نيست به ديدار ميآيد
خوشآمد گويي به نخست‌وزير
عراق نوري مالكي نميتوانست در زماني غيرمناسب‌تر براي پرزيدنت اوباما باشد كه بي‌خاصيتي‌اش
در امور خارجي پايدارترين ميراثش خواهد بود.
او موفق شده مهمترين متحدان ما را دوباره و دوباره مورد توهين قرار دهد -- و نه فقط در آخرين رسوايي استراق سمع تلفنهاي همراه در رابطه با صدراعظم آلمان آنجلا مركل و ديگران. همزمان در رابطه با دشمنانمان اوباما ضعف نشان داده است. اما ديدار مالكي خود يك مقوله است.
عراق در حال تخريب شدن در يك خشونت فرقه‌اي است كه بيش از 1000 نفر در ماه تلفات دارد. ميزان خونريزي در عراق به دولت اوباما اين امكان را داده است كه از يك حمله كشنده كه در آن دولت مالكي لااقل همدست بوده است پوشش بگيرد.
در اول سپتامبر تيمهاي آدمكش به يك مجتمع ايرانيان پناهنده حمله كردند و 52 تن را اعدام صحرايي كردند. اين 46 مرد و 6 زن -- كه اغلب به سرشان شليك شده بود در حاليكه دستهايشان بسته بود -- مكرراً قولهاي دولت آمريكا را دريافت كرده بودند كه مورد حفاظت خواهند بود.
در سال 2003، آمريكا تضمين مكتوب شخصي به تك به تك اعضاي گروه مجاهدين خلق داد كه در قبال دست برداشتن آنها از سلاحهايشان بود. اما زمانيكه سربازان آمريكايي در سال 2009 آنجا را ترك كردند و مسئوليت حفاظت ساكنان آنرا به عراقيها دادند، كمپ اشرف و جايگزين آن كمپ حريه، جايي كه بعداً ساكنان مجبور شدند به آنجا بروند، مورد حملات مكرر قرار گرفتند.
از سال 2009، پنج حمله مجزا روي دو كمپ باعث كشته شدن 112 تن از ساكنان و مجروح شدن صدها تن شده است.
اما حمله اول سپتامبر گستاخ‌‌ترين اين حملات بود. بنا به يك گزارش تحقيقي مستقل توسط يك گروه حقوق بشري آلماني حقوق مهاجران، يك گروه 120 نفره مردان در يونيفرم كه كلاش داشتند وارد كمپي شدند كه در محاصره بيش از 1000 سرباز و پليس عراق است. در آنجا قاتلان خانه به خانه رفتند و ساكنان را جمع‌آوري كردند و ميليونها دلار ضايعات به اموال وارد كردند. آنها 7 نفر را با خود بردند، شامل 6 زن، كه به گروگان گرفته شدند و هنوز در بازداشت هستند كه احتمالاً در عراق باشند.
آمريكا از مسئول شناختن دولت مالكي براي اين حمله آشكار به حقوق بشر خودداري كرده است كه نميتوانسته بدون شراكت رسمي عراق صورت گرفته باشد. بجاي اينكه خواستار آزادي گروگانها و يك تحقيقات مستقل در مورد حمله شود، كارمندان وزارتخارجه مكرراً گفته‌اند كه ”هيچ اطلاعات معتبري تا به امروز از شراكت دولت عراق وجود نداشته است“.
اما يك گزارش توسط وكيل حقوق بشر جارد جنسر چيز ديگري ميگويد. بعد از مصاحبه با بازماندگان و مرور فيلمهاي حمله، جنسر و ديگر نويسندگان گفتند: “شواهد و قوانين نشان ميدهد كه دولت عراق مسئول است.”
سكوت دولت اوباما با پرونده كلي حقوق بشري خجالت آورش ميخواند. رئيس جمهور هيچگاه حفاظت از حقوق بشر را يك اولويت قرار نداده است ولي دعوت وي از مالكي در حالكيكه اين اتفاق خجالت‌آور افتاده است بطور خاص برجسته است. دهها عضو كنگره موافقند.
45 عضو كنگره دمكرات و جمهوريخواه به رئيس جمهور نامه داده و از وي خواسته‌اند كه تسليحات بيشتري به دولت مالكي ارسال نشود تا آنكه دولتش تلاش كند آزادي گروگانها را حاصل كند و ”قدمهاي روشن و قابل تأييد براي حفاظت از باقيمانده ساكنان كمپ حريه بردارد“.
بعلاوه، شش سناتور، منجمله رئيس و نايب رئيس كميته روابط خارجي سنا به اوباما نامه داده و خواستار حفاظت بيشتر براي ساكنان توسط دولت مالكي شده‌اند.
در زمانيكه توافق دو حزبي كمي روي مسائل وجود دارد، اين نگرانيها كه توسط هم دمكراتها و هم جمهوريخواهان ابراز شده بايد ميزاني توجه از كاخ سفيد برانگيزد.
رئيس جمهور با رهبران خارجي ديگري نيز كه دستشان در خون است ميزباني كرده است -- اما هيچگاه قبل از اين قربانيان داراي تضمين شخصي براي سلامتشان از دولت آمريكا نبوده‌اند. چيزي نيست كه پرزيدنت اوباما از آن شرم كند. اما اين يكي بايد چنين كند.
ليندا چاوز-Linda Chavez
او موفق شده مهمترين متحدان ما را دوباره و دوباره مورد توهين قرار دهد -- و نه فقط در آخرين رسوايي استراق سمع تلفنهاي همراه در رابطه با صدراعظم آلمان آنجلا مركل و ديگران. همزمان در رابطه با دشمنانمان اوباما ضعف نشان داده است. اما ديدار مالكي خود يك مقوله است.
عراق در حال تخريب شدن در يك خشونت فرقه‌اي است كه بيش از 1000 نفر در ماه تلفات دارد. ميزان خونريزي در عراق به دولت اوباما اين امكان را داده است كه از يك حمله كشنده كه در آن دولت مالكي لااقل همدست بوده است پوشش بگيرد.
در اول سپتامبر تيمهاي آدمكش به يك مجتمع ايرانيان پناهنده حمله كردند و 52 تن را اعدام صحرايي كردند. اين 46 مرد و 6 زن -- كه اغلب به سرشان شليك شده بود در حاليكه دستهايشان بسته بود -- مكرراً قولهاي دولت آمريكا را دريافت كرده بودند كه مورد حفاظت خواهند بود.
در سال 2003، آمريكا تضمين مكتوب شخصي به تك به تك اعضاي گروه مجاهدين خلق داد كه در قبال دست برداشتن آنها از سلاحهايشان بود. اما زمانيكه سربازان آمريكايي در سال 2009 آنجا را ترك كردند و مسئوليت حفاظت ساكنان آنرا به عراقيها دادند، كمپ اشرف و جايگزين آن كمپ حريه، جايي كه بعداً ساكنان مجبور شدند به آنجا بروند، مورد حملات مكرر قرار گرفتند.
از سال 2009، پنج حمله مجزا روي دو كمپ باعث كشته شدن 112 تن از ساكنان و مجروح شدن صدها تن شده است.
اما حمله اول سپتامبر گستاخ‌‌ترين اين حملات بود. بنا به يك گزارش تحقيقي مستقل توسط يك گروه حقوق بشري آلماني حقوق مهاجران، يك گروه 120 نفره مردان در يونيفرم كه كلاش داشتند وارد كمپي شدند كه در محاصره بيش از 1000 سرباز و پليس عراق است. در آنجا قاتلان خانه به خانه رفتند و ساكنان را جمع‌آوري كردند و ميليونها دلار ضايعات به اموال وارد كردند. آنها 7 نفر را با خود بردند، شامل 6 زن، كه به گروگان گرفته شدند و هنوز در بازداشت هستند كه احتمالاً در عراق باشند.
آمريكا از مسئول شناختن دولت مالكي براي اين حمله آشكار به حقوق بشر خودداري كرده است كه نميتوانسته بدون شراكت رسمي عراق صورت گرفته باشد. بجاي اينكه خواستار آزادي گروگانها و يك تحقيقات مستقل در مورد حمله شود، كارمندان وزارتخارجه مكرراً گفته‌اند كه ”هيچ اطلاعات معتبري تا به امروز از شراكت دولت عراق وجود نداشته است“.
اما يك گزارش توسط وكيل حقوق بشر جارد جنسر چيز ديگري ميگويد. بعد از مصاحبه با بازماندگان و مرور فيلمهاي حمله، جنسر و ديگر نويسندگان گفتند: “شواهد و قوانين نشان ميدهد كه دولت عراق مسئول است.”
سكوت دولت اوباما با پرونده كلي حقوق بشري خجالت آورش ميخواند. رئيس جمهور هيچگاه حفاظت از حقوق بشر را يك اولويت قرار نداده است ولي دعوت وي از مالكي در حالكيكه اين اتفاق خجالت‌آور افتاده است بطور خاص برجسته است. دهها عضو كنگره موافقند.
45 عضو كنگره دمكرات و جمهوريخواه به رئيس جمهور نامه داده و از وي خواسته‌اند كه تسليحات بيشتري به دولت مالكي ارسال نشود تا آنكه دولتش تلاش كند آزادي گروگانها را حاصل كند و ”قدمهاي روشن و قابل تأييد براي حفاظت از باقيمانده ساكنان كمپ حريه بردارد“.
بعلاوه، شش سناتور، منجمله رئيس و نايب رئيس كميته روابط خارجي سنا به اوباما نامه داده و خواستار حفاظت بيشتر براي ساكنان توسط دولت مالكي شده‌اند.
در زمانيكه توافق دو حزبي كمي روي مسائل وجود دارد، اين نگرانيها كه توسط هم دمكراتها و هم جمهوريخواهان ابراز شده بايد ميزاني توجه از كاخ سفيد برانگيزد.
رئيس جمهور با رهبران خارجي ديگري نيز كه دستشان در خون است ميزباني كرده است -- اما هيچگاه قبل از اين قربانيان داراي تضمين شخصي براي سلامتشان از دولت آمريكا نبوده‌اند. چيزي نيست كه پرزيدنت اوباما از آن شرم كند. اما اين يكي بايد چنين كند.
ليندا چاوز-Linda Chavez
