Javdanehha جاودانه ها
زري اصفهاني
امشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین ، فرهاد رفته باشد
امشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین ، فرهاد رفته باشد
دررویای گندم های درو شده
کشتزارهای سبز
کارخانه ها
کارگران
کودکان
رقص دهل ها
دختران سیاه چشم وسیاه گیسو ی خوشبخت
دررویای جنگل های انبوه
لبان پرخنده
دستهای مهربان
عطر نان صبحدمان
چشمه های جوشان
علفزارهای سبز
بع بع گوسپندان
و هلهله خرمنزارها و دروگران
دررویای آسمانی نو
ماهی نو
ستارگانی نو
دررویای جهانی نو
قلب عاشق اش را بدست گرفت
و از تپه های تاریک فرارفت
دربرابر خورشید ایستاد
آهای خورشید
میخواهم قلبم را به پای تو قربانی کنم
تا براین سرزمین بتابی
سرخ و سوزان
دربرابر ماه ایستاد
آهای ماه
میخواهم قلبم را به پرتوهای سرد تو ببخشم
تا نورت را
براین دشتها ی تاریک فروریزی
دربرابر ابرها ایستاد
آه این قلب من است
ای ابرهای فرتوت عقیم
میخواهم که آنرا به قطره های بارانها ببخشم
تا ببارند
براین جنگل های خشک
براین جلگه های سوخته بی تاب
دربرابر زمین پهناور خاموش ایستاد
آی ای سرزمین قدسی
ای محبوب دیرسال
میخواهم قلبم را بتو ببخشم
تا تپش هایش ترا لبریز کند
و تو از جامه های تاریکت بدرآیی
این قلب من است
قلب دیوانه عاشق من
میخواهم آنرا گلوبندی کنم
برگردن دختران اندوهگین ات
میخواهم آنرا النگویی کنم
بردست کودکان بی آوازت
میخواهم آنرا
نغمه ای کنم
درگلوگاه پرندگان خاموشت
آهای
سرزمین من
سرزمین محبو ب و گریان من
من تنها قلبم را دارم
و خون سرخ رگانم را
آمده ام تا براین تالاب های خفته
خود را به نیلوفری بدل کنم
آمده ام که این سیاهی شبگیررا
با نگین ستارگان چشمانم
به روشنایی بدل کنم
آمده ام که قلبم را
درمیان بوته های خشک بیابان برافروزم
و آنرا شعله شعله بسوزم
تا آتشگاه های خاموشت را روشن کنم
و تنور نانوایانت را
و اجاق یتیمان ات را
بربلندترین قله های تاریک ایستاد
و قلبش را چون مشعل سرخی دردست گرفت
و آواز داد
اینک این قلب من
و آخرین تیر ترکش جنگجویی که منم
و قلبش را درمیان بادها رها کرد
وخود برزمین درغلتید
دررویای کهکشان های نو
ستاره ای شد برفراز قله ای
نیلوفری شد درکنار چشمه ای
پرنده ای شد بر بالای برجی
و آهی شد درسینه ابری ملول
که هنوز هم می بارد
برچشمان من
و بر آسمان میهن********
