۱۳۹۴ دی ۴, جمعه

فلاني مرد اما عاشقي نوشش از استاد محمد ملكي

Javdanehha         جاودانه ها

شعر چراغ
از استاد محمد ملكي


نميدانم چه خواهد شد،      نميدانم چه خواهد شد   
و فردا در كجاي اين خراب آباد خواهم مرد
و از اين عمر بي حاصل       چه خواهم برد
چرا بر اين كوير خشك و تفتيده ، دگر باران نميبارد
چرا بر اين كوير خشك و تفتيده  ، دگر باران نميبارد
چرا يك كاوه  يا  بابك زايران بر نميخيزد
دگر از مردهاي گرد  و                   از آن قهرمانيها      
كسي حرفي نميگويد                   ره آنان نمي پويد
چرا ايران تهي ازمشت هاي آسمان كوب  است
دلم از اين همه نابخرديها             سخت آشوب است
من از پوسيدن و ماندن                 به ياد دوست ميترسم
من از دنياي بي عاشق                 بسان بيد ميلرزم    
چرا ديگر كسي عاشق نميگردد    كجا رفتند عاشقهاي جان بركف  
به عشق پاكشان سوگند              من از پوسيدن و مُردن      در اين مُرداب كرم آلود بيزارم
به خون پاكشان سوگند               من از نامردميها سخت بيزارم        من از نامردميها سخت بيزارم
(باور كنيد با عشق اومدم اينجا با عشق اومدم اينجا كه شما رو ببيننم وگرنه وضع مزاجي ام اجازه نميده)
ولي با اينهمه، با اينهمه                اميد و عشق ميخوانم
نميدانم چه خواهد شد                 و فردا در كجاي اين خراب آباد خواهم مرد
و از اين عمر كم حاصل چه خواهم برد
بهر تقدير من هم آرزو دارم         پس از مرگم زجمع دوستان                   يك شاعر سرگشته و عاصي
زند فرياد كي مردم                     فلاني برد عمري دار بر دوشش              
فلاني مرد اما عاشقي نوشش